Operacyjne usunięcie zęba zatrzymanego

Jest to zabieg dotyczący zębów, które ze względu na swoje położenie (np. blokowanie przez inne zęby, nieprawidłowy kierunek wzrostu) pozostały w kości nie będąc widocznymi w jamie ustnej.

Problem ten najczęściej dotyczy zębów mądrości (ósemek), oraz kłów w szczęce, a także zębów dodatkowych, nadliczbowych oraz zawiązków zębów stałych u dzieci i młodzieży.

Operacyjne usuniecie zęba jest zabiegiem bardziej skomplikowanym, niż "zwykła ekstrakcja". Wymaga zdecydowanie więcej czasu oraz dodatkowych narzędzi takich jak: Piezosurgery (patrz: piezochirurgia) stosowanych do odsłonięcia zęba z kości, dodatkowych dźwigni oraz szwów do zaopatrzenia rany.

Wskazaniem do usunięcia zębów zatrzymanych, są przewidywane działania ortodontyczne lub protetyczne, rozwijające się wewnątrzkostne torbiele zębopochodne o znacznym zakresie, jak również ucisk na zęby sąsiednie, powodujący możliwość resorpcji ich korzeni.

Zabieg usunięcia zęba zatrzymanego należy starannie zaplanować. Należy dokładnie określić położenie zęba, tak, aby działania prowadzące do jego ekstrakcji nie spowodowały destrukcji struktur otaczających-zniszczenia zębów sąsiednich, uszkodzenia dużych naczyń krwionośnych oraz nerwów.

Należy jednak pamiętać, że zabieg usunięcia zęba zatrzymanego, jest procedurą trudną, zawsze obarczoną większą ilością możliwych powikłań, ze względu na nietypowe usytuowanie zęba, oraz mogące wystąpić nieprzewidziane trudności śródzabiegowe.

Do najczęstszych powikłań podczas ekstrakcji zębów zatrzymanych należą:

• uszkodzenie nerwu zębodołowego dolnego podczas usuwania dolnych ósemek,
• perforacja zatoki szczękowej podczas usuwania górnych ósemek,
• powstanie przetoki ustno-nosowej podczas usuwania trójek górnych,
• uszkodzenie koron i korzeni zębów sąsiednich, skutkujące ich obumarciem.

Po usunięciu zęba zatrzymanego pozostaje znaczny ubytek kości, związany z koniecznością jego odsłonięcia i wytworzenia okna kostnego, umożliwiającego jego wyjęcie. W określonych przypadkach wskazane jest uzupełnienie ubytku kostnego, powstałego po zabiegu za pomocą preparatów kościozastępczych, np. Bio-Oss, cerabone. Ma to na celu uniknięcie dużego zaniku kostnego w tej okolicy, utraty estetyki uśmiechu, rozchwiania zębów sąsiednich ze względu na brak podparcia kostnego ich korzeni, oraz wytworzeniu prawidłowej bazy kostnej dla leczenia rekonstrukcyjnego, z zastosowaniem implantów zębowych.